Ve işte o gün geldi, CTP – UBP koalisyonu kuruluyor. Çoğu fanatik CTP’li arkadaş bu durumu soldan eleştirenlerin yaşananlardan mutlu olduğunu sanabilir. Hemen belirteyim mutlu değilim. Bu adada doğruları ve yanlışları ile mücadeleler vermiş, bedeller ödemiş, bizlerin bugün faydalandığı demokratik kazanımlar elde etmiş bir siyasetin faşist bir siyasetle bir hale gelmesi beni mutlu etmez.
Yine de CTP’li arkadaşların koalisyonu savunmak adına söylediği ve hak verdiğim bir durum var; “Zaten DP ile ittifaktaydık, UBP ile DP’nin ne farkı var?” diyorlar ve haklılar. Açıktır ki DP ile UBP farklı değil. Kaçırdıkları nokta ise, zaten farklı olduğunu iddia eden de biz değildik. Bizzat bugün “ne farkı var” diyenler, o dönem “UBP ile ittifak hayatta yapmayız, DP farklı” diyorlardı. CTP’de bu durum yeni de değil.
2007’de Göç Yasası CTP’nin büyük ortağı olduğu hükümet tarafından meclise sunulmuştu, toplumsal muhalefetten gelen tepkiler sonucu ise erken seçime gidilmiş ve CTP muhalefete düşmüştü. Muhalefette olduğu dönem boyunca CTP’li dostlar istifaları ile ilgili yasayı geçirmemek için halktan destek alınsın diye erken seçime gittiklerini ve hükümete gelirlerse yasayı kaldıracaklarını iddia etmişti. Bugün ise CTP hükümette, aynı dostlar, kamuda yasa ile oluşan adaletsizlikten sanki kendileri ile ilgisi yokmuş gibi dem vurup daha iyi koşullarda olanı geriletmekten bahsetmekte.
Bugün CTP fikirsel olmayan çıkara dayalı nedenlerle kendi içinde çatışan, barış değil çözüm hedefinden dahi uzaklaşmış ve emekçi değil sermaye için politikalar üreten bir partiye dönüşmüş durumda. Bu durum ve UBP ile koalisyon belki beni mutlu etmiyor, ama umutlandırıyor. Neden mi?
Öncelikle şunu netleştireyim bu koalisyonun iyi işler yapacağına değil inancım. Geniş koalisyon ile bir reform hükümeti kurulacağı, çatır çatır yasa değişip, patır patır ülkenin refaha kavuşacağına zerre ihtimal vermiyorum.
Pek de komplike bir mantıktan varmıyorum bu sonuca; size denize gitmek için Lefkoşa’ya gideceğini söyleyen bir dostunuza ne derdiniz? Düşünün, niyet sistemde reform yapabilmek, bunu yapabilmek için ise sistemin kurucu öznesi ve yaşaması bu sistemin devamına bağlı bir parti ile hükümet kuruluyor.
UBP ile ittifakın vereceği zarar belki de DP ile ittifaktan fazla değil, doğru. Ama UBP bu ülkede bir semboldür. Demokrasi, barışın ve emeğin sembolü CTP, statükonun, faşizmin ve sermayenin partisi UBP’ydi. UBP halen aynı yerde ve aynı sembol konumda. Bu koalisyon ise bir gösterge; CTP artık ne demokrasinin, ne barışın, ne de emeğin partisidir. CTP, UBP’nin ortağıdır.
Bu durumun açık açık ortaya çıkması umut vericidir. Buzdağına doğru ilerlerken kaptanı olmayan bir gemide olmaktan daha kötüsü, gemiyi kurtaracak bir kaptanın dümende olduğunu sanmak olurdu. Bu koalisyon demokrasiyi, emeği ve barışı savunan CTP’lilere, artık CTP’nin bu değerlerin örgüt olmadığını, gemiyi kurtaracak bir kaptanın dümende olmadığını gösteriyor. Gerçeği bilmeden değiştiremezsin. Bu nedenle mutu değilim belki ama daha umutluyum.
Mustafa Keleşzade
Bağımsızlık Yolu
