MÜCADELE DUYGUMUZ – MUSTAFA BATAK

Duygu yoğunluğu içerisinde geçen bir haftayı geride bıraktık.

Üzülüyorduk, daha 15 yaşında bir can Gezi Parkı olayları sırasında polisin attığı gaz kapsülünün kafasına isabet etmesiyle 269 gün gibi çok uzun bir süre komada kalarak hayatını kaybetmişti…

Öfkemiz vardı, Berkin Elvan’ı kaybetmiştik ve katili devletti!

Üstelik o devletin başbakanı polise emri kendisi verdiğini söylüyor daha sonra ise çocuğu ve ailesini terörist ilan ediyordu…

Kızgındık, Tayyip ve akepeye karşı sokakta mücadele eden halklarla dayanışıyorduk…

Sadece bizler de değil, Fransa, Almanya gibi dünyanın çeşitli ülkelerinde pek çok insan sokağa inip, Türkiye’deki halklarla haklı mücadelelerinde yanlarında olduğunu belirtiyor, Berkin’in katilini yani Tayyip Erdoğan’ı işaret ediyordu…

Şaşırmıştık, çünkü Berkin şanslıydı diyenler vardı. Eğer aynı olay doğuda yaşanmış olsaydı çocuk ‘’terörist’’ ilan edilip, ‘’bu denli tepki gösterilmezdi’’ deniyordu.

Evet! Bir şans olduğu söylenebilir fakat bu ne yazık ki Berkin’in şansı değil.

Bu geriye kalanların ve gerçeği ancak bu sayede görebilenlerin şansıdır…

Öyle ki, Türkiye’de ilk kez bir çocuk cinayeti yaşanmıyor, özellikle 1990’lı yıllardan bugüne kadar asker veya polis tarafından 350’den fazla Kürt çocuk öldürüldü.

Ancak bu ölümlerin sunuluş şekillerinin çok farklıydı. Medyayı satın alan egemenler kirli ellerini tertemiz insanların kanlarıyla temizlediğini sanıyordu…

Şimdilerde ise özellikle Gezi Parkı ile başlayan olaylarla gerçekleri bire bir yaşayan halk, alternatif medyaya yönelip gerçekleri tüm şeffaflığıyla öğreniyor hatta görsel ve yazılı medyayı kendi binalardı protesto ediyor.

Umutluyuz, çünkü karanlık günler içerisinde dahi olsak direnebiliyoruz ve asla ödün vermiyoruz.

Her gün biraz daha büyüyor ve en koyu anı bekliyoruz, çünkü biliyoruz mücadelemizin sonunda şafak sökecek ve zafer bizim olacak…