Bir hafta süren çetin pazarlıklar sonucunda hükümet kuruldu.
Kimilerine göre beklenen bir oluşumdu kimilerinde ise hayal kırıklığı yarattı. Ama bu hayal kırıklığı bu hükümetin kurulmasıyla mı başladı? Öncesi yok mu? Bizce var. Hatta çok öncesi var. 2000’li yılların başında CTP’nin ettiği vaadlerin kaç tanesini hükümete geldikten sonra görebildik? ‘Ceberrut devleti’ mi yıkabildiler yoksa “statükoyu”mu?
Bunlar daha o zamandan yeterli hayal kırıkları değil miydi? Yolsuzluklardan hesap sorulacaktı… Ama yaptıkları yolsuzlukların hesaplarını giderken kendileri bile veremediler. Peki adaya kimlikle girişler durduruldu mu? Kıbrıslı Türk’lerin yıllarca karşı çıktığı, irademizi zayıflatan vatandaşlıkları “oy” uğruna kullanmadılar mı? Kıbrıslı Türkler’in “barışa susamışlığını” kullanarak hükümete geldiler. Ama çözüm yolunda halkla birlikte hareket etmediler. Hatta çözüm masasında Kıbrısılı Türkler ve emekçilerin hakları yerine emperyalist güçlerin çıkarlarını savundular. TC Devletinin dayatmalarının bir yenisi olan, Kıbrıslı Türkleri fakirleştirip iradesini zayıflatacak “Göç Yasası’nın” uygulanması gündeme geldiğinde ise hiç karşı koymadan, kaybedeceklerini bile bile erken seçime gidip hükümeti ‘göç yasası’ ile birlikte UBP’ye bıraktılar. UBP de bundan önceki emek düşmanı, anavatancı ve baskıcı yönetim politikasına aynı şekilde devam ederek “Göç Yasası’nı” onayladı. Tüm bunlar olurken hiç mi hayal kırıklığına uğramadınız?
Ve artık CTP muhalefetteydi. Ama artık muhalefet etmeyi de beceremiyordu. Çünkü inandırıcılığını yitirmiş, sınıf mücadelesi bir yana emek ve emekçiden yana değil sermayeden yana tavır almıştı. Böylece TC Devleti ve emperyalist ülkeler karşısında UBP’den farkı kalmamıştı. Bugün kurulan bu hükümetle hayal kırıklığına uğrayanlar, bunları görüp yaşamadılar mı?
UBP’nin elektriğe yaptığı %5 lik zammı mumlarla protesto ederken sonrasında yaptıkları %30 luk zammı alkışlayan vekillerin partisidir artık CTP. Kendi halkının yanında olmayan, emekçinin yanında olmayan hatta ‘emek sermaye birleşsin’ diye söylemler geliştiren bir partidir artık CTP. Siz bunları hiç görmediniz mi ? Yoksa kişisel çıkarlarınızla da birleşince görmezden gelmek işinize mi geldi? Küçük çıkarlar uğruna sustuklarınız bugün büyük hayal kırıklıkları olarak karşınızda işte.
Emek ve emekçiden yana olmayan, barış sürecinde TC Devleti ve emperyalist güçlerden yana tavır sergileyen, tüm dayatmalara boyun eğen bir CTP’nin bizce UBP’den hiçbir farkı yoktur. Bu sebepten dolayı kurulan bu hükümet bizi ne şaşırttı ne de sizler gibi hayal kırıklığına uğrattı. Sadece yanılmadığımızı bir kez daha kanıtladı.
Artık uyanmalıyız. Uyanıp kendimize gelmeliyiz. Birbirine düşman sanılan, uzlaşmaz görünen siyasi partiler görüldüğü gibi aynı yolda yürüyor. Bu yol esarete gider. Köleliğe gider. Boyun eğmeye gider. Bu yol bizim yolumuz değildir. Bizim yolumuz boyun eğmemekten ve direnmekten geçer.
Kurtuluşun tek yolu budur.
