Bir Özelleştirme Hikayesi ve Halkın Olanı Geri Almak – Nazen Şansal

Lefkoşa’nın Arabahmet mahallesinde, içerisinde sahnesi, sergi salonları, kafteryası, irili ufaklı otantik misafir odalarıyla eski bir konak Arabahmet Kültür Evi… Tarihi ve mimari değerinin yanı sıra, tiyatro severler için daha farklı anlamlar da taşıyan bir bina. Yıllardır sahnesi olmayan Devlet Tiyatrosu’nun oyunlarını AKM’de sahnelediği ve çeşitli etkinlikler için de AKM’nin yoğun olarak kullanıldığı göz önüne alındığında, tiyatro salonu konusunda pek de seçenek bulunmayan başkentimizde, dernek tiyatroları ve özel tiyatrolar için yegane sahne Arabahmet aslında. Belediyenin yönetimindeki Arabahmet Geliştirme Şirketi’nin kontrolüne verilen Arabahmet Kültür Evi, kültür-sanatın sermayeden bağımsız, özgürce gelişmesini isteyen tüm kesimler için de önemli bir mekan.

Yıllarca Belediyenin yönettiği sahne, çeşitli tiyatro grupları tarafından izleyiciyle buluşmanın mekanı, sanatlarını halkla paylaşmanın aracı olmuştur. Gerek sahne tasarımı ve seyirci konforu bakımından aksaklıklarına, gerekse ışık, ses gibi teknik yeterszliklerine rağmen başta Baraka Tiyatro Ekibi ve Lefkoşa Sanat Tiyatrosu olmak üzere tiyatroya gönül verenler, bu sahneye emek vermiş, bozulanı onarmış, eksileni tamamlamış ve perde demeye devam etmiştir.

Ancak bina, bilerek ve isteyerek, özelleştirmeye zemin hazırlamak için atıl bırakılıp ihmal edildikten sonra, 2014 yılında, Girne Amerikan Ünivrsitesi’ne kiralanmıştı. Üstelik halkın seçtiği Belediye Meclisi üyelerinin by pass edilmesiyle yapılan ihale usulsüzdü. Elbette bu özelleştirme öyle sessiz sedasız olmamış, kültür-sanata sahip çıkanlar, halkın olanın sermayeye verilmesine itiraz edenler, çeşitli kampanyalar, eylem ve etkinlikler, kitle toplantıları gerçekleştirmişti. Belediye binası önünde sokak tiyatroları oynanmış, sahnede kitle toplantıları yapılmış, Belediye Başkanı ve Meclis üyeleri ile görüşmeler gerçekeştirilmiş fakat yine de özelleştirme durdurulamamıştı. Zamanın CTP’li Belediye Başkanı Kadri Fellahoğlu, tüm muhalefete ve yapıcı önerilere rağmen, Arabahmet’i 5 yıllığına Girne Amerikan Üniversitesi’ne kiralamıştı. (2013-2014 yıllarında verilen mücadeleyi detaylı olarak incelemek için yazının sonundaki linkleri tıklayabilirisiniz.)

Mücadele kaybedilse de yoğun çabalarımız sonucunda en azından sözleşmeye, Belediye ve belde halkı lehine bazı maddeler eklenmiş ve aradan geçen yıllarda tiyatrocuların sahneyi kullanması mümkün olmuştu.

Arabahmet’ten vazgeç(e)mediğimiz gibi, sermayenin orada yaptıklarının ve söz verip yapmadıklarının her zaman takipçisi olduk. Yüzeysel bir makyajdan ve her yere kendi logosunu/reklamını yerleştirmekten öteye gitmeyen bir tadilat ve kendi üniversitesinin bir takım etkinlikleri dışında pek bir şey yapmayan GAÜ, bölgeye getireceğini iddia ettiği kültürel-sanatsal canlılığı da sağlayamamıştır. Sözleşme ile geceleri dahi açık olacağı tahahhüdünü verdiği Kültür Cafe hiç bir zaman var olmamış, 3 ayda bir Belediyeye sunulması gereken faaliyet raporları da verilmemiştir. Öte yandan, binanın en işlevsel bölümü olan sahneye yapılması gereken düzenlemeler ve tadilatlar, teknik bakım ve onarımlar da yapılmamıştır.

2019 yılının ilk aylarında Belediye ile GAÜ arasındaki sözleşmenin sona ermesiyle Arabahmet Kültür Evi’nin yeniden belediyemize yani belde halkına ait olacağını umuyoruz. Belediye Başkanı Harmancı ile yaptığımız görüşmede kendisinin de aynı fikirde olduğunu, Belediyenin artık daha güçlü olduğunu ve Arabahmet’i yönetme ve geliştirme imkanlarına sahip bulunduğunu öğrenmekten memnuniyet duyuyoruz.

Nazen Şansal

Baraka Aktivisti