Çocuklarımız, efendilerinize yalakalık olsun diye, çağ dışı kurallarla, kör karanlıklarda güvencesiz yollara düşürülürken, can verirken ellerinde kitapları defterleriyle. ve pişkin pişkin sizler yüzümüze bakıp, “kaza” derken, bizler “katil devlet” diye haykırdık,
Evet,
ABARTMIŞTIK…
Sermaye sömürürken emeğimizi, güvencesiz, insanlık dışı, kaçak çalıştırırken, siz daha fazla kazanın diye kolunu kaptırırken makineye Yusuf, onlarca metreden düşüp ölürken Beyazıt, devlet ve sermaye el ele devam ederken sömürüye, beton dökmeye; Biz ekmeğimizin derdinde “sendikasız çalıştırılmak yasaklansın” diyerek,
Evet,
ABARTMIŞTIK…
Yağmurlar alıp götürürken 4 canımızı, yollar bozuk, yollar çarpık, yollar çağ dışı; her gün mezar olurken bir gencimize. Kaza derken siz, takdiri ilahi diyerek sıradanlaştırırken yitip giden canlarımızı, “kaza değil ihmal, suçlu sizsiniz” dedik biz,
Evet,
ABARTMIŞTIK…
Gericilik kol gezerken, sizler ayni kefeye koyarken tenis kursu ile dini kurslarını. İmamların sayısı artarken gün ve gün, devlet dediğiniz elini çekerken eğitimden, yol verirken yobazlığa, cehalete, gericiliğe, gazeteleri taşlarken el sıkıştıklarınız, polis sus pus göz yumarken, tahliyeler ile serbest bırakırken cinayete teşebbüse kalkan yobaz faşistleri, “faşizme geçit yok” dedik biz,
Evet,
ABARTMIŞTIK…
Kerhanelere yol açarken sizler, katlı kravatlı ayni masada otururken pezevenkler ile ve kadınlar öldürülürken koca, sevgili, abi, baba şiddetiyle, karı koca arasına girilmez diyerek yalnızlaştırırken Akile’yi, Burcu’yu, Zehra’yı, Nigar’ı “sığınma evi hem şimdi” diyerek biz
Evet,
ABARTMIŞTIK…
13 yaşındaki Mahir’i muhtaç ederken harçlığını çıkarmak için hurda toplamaya. Kıbrıslı değil diye olayın üstünü kapatırken siz, “ne işi vardı, biz önceden uyardık” derken rahatlıkla, asker aklanıp, devlet eliyle susulurken; “hesabını soracağız” derken bile bizim canımız yanarken,
Evet,
ABARTMIŞTIK…
Doğayı talan ederken sizler, sermayenin beton blokları ile kumarhanelerin işgaline peşkeş çekerken kıyılarımızı, “beleşedeniz haktır” derken biz kafamıza sandalye ile vuranlara, ölüm tehditlerinde bulunanlara biz,
Evet,
ABARTMIŞTIK…
Kanser tarlalarına dönerken soframızda yediklerimiz, içtiklerimiz. Solurken Teknecik’teki ölüm kokan kara dumanı nefes diye. Siz para bulamazken makam araçlarınızı değiştirmekten filtre takmaya, biz sevdiklerimizi toprağa verirken,
Evet,
ABARTMIŞTIK…
Şimdi yine abartıyoruz, abartacağız. 100’lerce km’den füzeler düşerken üzerimize, yanı başımızda masum insanlar öldürülürken, artarak devam ederken silahlanma sevdanız, savaş çığırtkanlığınız, biz “BARIŞ” diye diye,
Evet
ABARTACAĞIZ…
Siz, iş cinayetlerini, kadın cinayetlerini, çocuk cinayetlerini, tecavüzleri, adam kayırmayı, rüşveti, Peşkeşi, savaşı sıradanlaştırmaya çalıştıkça biz,
Evet,
ABARTACAĞIZ…
Barışı isterken, direnirken yarattığınız bu gözyaşı dolu düzene, sizin vurdumduymaz tavırlarınıza karşı kulaklarınızısağır edercesine,
Evet,
ABARTACAĞIZ…
Ta ki canımızın yanması durana kadar, ta ki gözyaşımız dinene kadar, çaldığınızı bizim olanı geri alana kadar, bu savaşı bitirene kadar,
ABARTACAĞIZ…
Güngör Acar
Bağımsızlık Yolu Üyesi
